Ieder mens kijkt naar de wereld vanuit een ander perspectief en wil op een eigen wijze deelnemen aan de maatschappij. De manier waarop je dit doet, wordt bepaald door een eigen set aan unieke waarden, kwaliteiten, gewoonten, gedachten, ideeën, overtuigingen en angsten. Jouw perspectief wordt gevormd door de (kern)waarden waarmee je geboren bent; jouw kern. Doordat je opgroeit, komt daar een sausje van waarden, ervaringen en gewoonten overheen doordat we in onze keuzes qua gedrag, acties en reacties worden aangemoedigd (en gevormd) door familie, vrienden en leraren.

Wanneer door een actie een negatieve emotie of zelfs angst ontstaat, dan leren we om over te schakelen naar een andere waarde zodat we ons geaccepteerd en veilig blijven voelen. Dit verandert niets aan wie we in de kern zijn. Het verandert wel onze bereidheid om te leven dicht bij de waarden die we in onze aangeboren kern hebben.

Dit proces maakt dat je als mens steeds verder af kan komen te staan van wie je in de kern eigenlijk bent. Het kan er ook voor zorgen dat je keuzes maakt die op dat moment logisch lijken, maar eigenlijk niet passen bij wie jij in de kern bent, met alle gevolgen van dien.

Hoe groter de afstand wordt tussen dat wat je doet en wie je van nature bent, hoe meer energie je moet geven om te doen wat je hebt te doen. Als dit te lang doorgaat, vraag je teveel van jezelf met het risico van uitputting tot gevolg. Door te weten wie je  bent en waar jouw kernwaarden liggen, kan je de keuzes maken die passen bij waar jouw energie zit. Het resultaat? Je weet hoe je je taken zo kunt doen, dat ze je geen energie kosten maar juist energie geven.