“Dan wissel je toch gewoon van kantoor?”

Het is 23 november 2017. Samen met zo’n 130 anderen ben ik aanwezig bij het jaarlijkse symposium voor kandidaat-notarissen. Een symposium waar we als kandidaten onder elkaar ervaringen uitwisselen, kunnen bijpraten en, eerlijk is eerlijk, ook een beetje kunnen klagen als daar behoefte aan is zonder ‘bang’ te hoeven zijn dat ‘onze’ notaris dat hoort.

Tijdens het afsluitende, plenaire gedeelte krijgen we een aantal stellingen gerelateerd aan het onderwerp werkstress voorgelegd waar we op kunnen reageren. De stemmen worden vervolgens op een groot scherm weergegeven en de deelnemers krijgen de gelegenheid hun antwoord toe te lichten. Een van de stellingen luidt: “Ik ben bang voor een burn out.” Met volle overtuiging kan ik hierbij het antwoord ‘nee’ geven. Ik ben niet meer bang voor een burn out. Ik heb begin dit jaar een burn out gehad en ik heb har(t)(d) gewerkt om daar weer uit te klimmen, ik weet nu (meestal) waar mijn valkuilen liggen.

Ik ben echter niet verrast dat er toch een flink aantal deelnemers ‘ja’ heeft geantwoord. Een van de deelnemers neemt de gelegenheid dit antwoord toe te lichten. Ze vertelt onder meer dat ze het niet naar haar zin heeft op het kantoor waar ze werkt, dat de werkdruk zo hoog is en ook dat ze niet weet hoe ze hieruit kan komen. Mijn hart breekt, haar verhaal is zo enorm herkenbaar. Nog niet zo heel lang geleden waren dat mijn woorden. De dagvoorzitter vraagt of iemand een tip voor deze kandidaat heeft, een idee van een oplossing. Een andere deelnemer komt daarop met de reactie dat ze wellicht gewoon een ander kantoor moet zoeken, een kantoor waar de werkdruk minder hoog ligt.

Of er nog iemand iets wil zeggen. Na even twijfelen en een kleine aanmoediging van de dame in de stoel voor mij, sta ik op en krijg ik de microfoon. Ik vertel dat ik wil benadrukken dat een burn out echt niet alleen maar komt van hard werken en hoge werkdruk. Er zijn ook andere factoren die meespelen. Het is ontzettend belangrijk om uit te vinden waar je blij van wordt, welk kantoor bij je past, welk werk bij je past. Om te kunnen herstellen van een burn out is hulp ook ongelooflijk belangrijk; hulp van je leidinggevende en je collega’s, hulp van de mensen om je heen en ook externe hulp. Er is niks mis met hard werken, maar wanneer je hart er niet in zit, leidt hard werken, gecombineerd met allerlei andere factoren die voor een ieder weer anders zijn, onherroepelijk tot een burn out. Voor mij heeft de overstap naar een ander kantoor, een kantoor waar ik meer mezelf kan en mag zijn en waar mijn (nieuwe) grenzen geaccepteerd worden, zeker bijgedragen aan mijn herstel, maar het was niet dé oplossing. Ik weet zeker dat ik zonder de hulp van mijn coach niet had kunnen herstellen van mijn burn out zoals ik nu hersteld ben: met een veel beter idee van wat ik leuk vind, waar ik goed in ben en vooral ook waar mijn grenzen liggen. Enigszins trillend ga ik weer zitten.

Ik hoop dat ik, door mijn verhaal te delen, een bijdrage kan leveren aan het bespreekbaar maken van dit onderwerp. Elke keer opnieuw merk ik namelijk dat mensen schrikken als ik hardop zeg dat ik een burn out gehad heb, enigszins beschaamd hun ogen neerslaan. Er hangt nog steeds een zweem van falen omheen. En ook ik dacht, toen ik mijn burn out kreeg, dat ik gefaald had. Inmiddels weet ik dat het alles behalve falen is. Op wilskracht heb ik jaren lang gewerkt op een manier die voor mij niet gezond bleek, zonder dat mijn hart er sneller van ging kloppen, totdat mijn lijf aan de rem trok en me dwong eens even goed naar mezelf te kijken, andere keuzes te gaan maken.

En die andere keuzes hebben ertoe geleid dat ik, zoals gezegd met hulp van mijn lieve coach en de lieve mensen om mij heen, ben opgekrabbeld uit die burn out en nu weer gezond, met plezier, met mijn hart en met duidelijke grenzen mijn werk doe.