Bergbeklimmen

Wow, wat een uitzicht! Ik kom boven bij het “Rijnhert van Arnhem” na een fikse klim. Dit hert torent boven de stad uit. Het hert wat ik zie als Arnhem nader, van welke kant ik ook kom. Het hert dat staat op een (kunstmatige) berg vlakbij de plek waar ik jaren gewerkt heb.

Tijdens mijn dagelijkse wandeling als pauze van het thuiswerken, ben ik er inmiddels weer een aantal keer langs gewandeld en dit keer waag ik de klim naar boven. Ik kom boven en moet eerst even op adem komen. Het is natuurlijk niet zo’n berg als je in de Zwitserse Alpen vindt, maar een kunstmatig gecreëerde berg die stijler blijkt dan hij oogt. Daarbij is mijn conditie er niet beter op geworden de afgelopen weken, dus dat op adem komen duurt een paar minuten…

Ik kijk om me heen en laat langzaam mijn ongemerkt ingehouden adem ontsnappen. Wat een fantastisch uitzicht! Deze ‘berg’ bevindt zich op een bedrijventerrein aan de rand van Arnhem.  Als ik om me heen kijk zie ik de glooiende heuvels van de Posbank, de wijk waar ik woon is verborgen achter rijen inmiddels volle, groene bomen en aan de andere kant is er de IJssel. Ik zie een bankje staan en ga zitten. Ik zet m’n koptelefoon af en luister naar de wind. De keiharde wind die alle gedachten en de somberheid van de afgelopen dagen uit mijn hoofd blaast.

Sinds de start van alle maatregelen rondom Corona heb ik genoten van de stilte (ik schreef er eerder al een blog over). Ik heb een fijne ochtendroutine ontwikkeld en ook ’s avonds voor ik ga slapen heb ik inmiddels een relaxed ritueel waardoor ik beter slaap dan ooit.

Toch was ik de afgelopen dagen somber. In mijn hoofd was er een stemmetje dat non-stop zei: je moet wel aan het werk, je moet wel zorgen dat je met je bedrijf zichtbaar blijft op social media, je moet wel allerlei nieuwe dingen verzinnen om je bedrijf aan de gang te houden. Een vermoeiend stemmetje wat op sommige dagen al begon met babbelen zodra ik mijn ogen open deed en pas stopte als ik in slaap viel. Op de dagen dat ik niet kan/mag thuiswerken, is er een ander stemmetje: let op de anderhalve meter afstand, was je handen, kun je dat wel aanraken? Ronduit vermoeiend en als ik dan weer thuiskom, ben ik bekaf.

Geen etentjes met vriendinnen, geen bioscoopbezoeken en ook geen tripjes naar Noordwijk om mezelf af te leiden van die stemmetjes en bij te tanken. Ik heb een heerlijke bank waar ik nu op neerplof om bij te tanken. Bijtanken op de bank zorgt er vooral voor dat ik allerlei lekkere maar wat minder gezonde dingen ga eten en me verlies in Netflix of m’n DVD-collectie van Britse detectives. Lekker om gedachteloos te worden, niet bepaald een manier om weer energie op te doen na leeggelopen te zijn op die stemmetjes.

Na een aantal dagen de route bed, werk, bank en weer bed afgelegd te hebben, merk ik dat ik steeds verder weg zak in de somberheid. Ik wil net op de bank ploffen na weer zo’n dag als een lieve vriendin me appt om te vragen of ik zin en tijd heb om samen te eten. Digitaal natuurlijk hè: netjes met inachtneming van de regels van anderhalve meter afstand en social distancing. Van de week hoorde ik trouwens iemand de term physical distancing gebruiken, want -zo zei ze- ook op afstand kun je samen zijn. De kracht van woorden… Anyway, ieder in zijn eigen keuken hebben we een maaltijd gekookt en via Zoom hebben we die vervolgens tussen het kletsen en lachen door, heerlijk opgegeten. Een ‘ouderwets’ avondje ontspannen op een nieuwe manier: op afstand en toch samen.

De volgende ochtend word ik wakker met nog steeds een stemmetje, maar vele malen zwakker dan de voorgaande dagen. Heerlijk! Ik stap met meer energie dan de voorgaande dagen onder de douche om aan de dag te beginnen en besluit dat het tijd is om niet verder af te dalen maar juist te gaan klimmen. Tijd om de boel om te gooien en mijn andere oplader aan te spreken: de natuur. Elke dag een uur wandelen en ondertussen genieten van de zon en de strakblauwe lucht.

Zo beland ik boven op die berg met dat waanzinnige uitzicht. Het avondje socializen heeft me het zetje gegeven om de figuurlijke berg te beklimmen richting weer genieten van de stilte en uit te gaan van physical distancing in plaats van social distancing. Ik voel mijn energie weer stromen, laat m’n DVD-collectie voor wat ie is en ga aan de slag met de ideeën die nu ook weer opborrelen. Ik geniet van het uitzicht hierboven, zowel letterlijk als figuurlijk.