Blog

Ik zit op een bankje. Dit bankje staat op een prachtige plek, in een kerkje met groene muren en zonder dak. De bijen zoemen om de vele bloemen, de zon valt tussen de bladeren op m’n gezicht. De vogeltjes laten uitbundig van zich horen op deze heerlijke zomerse dag.

Wow, wat een uitzicht! Ik kom boven bij het “Rijnhert van Arnhem” na een fikse klim. Dit hert torent boven de stad uit. Het hert wat ik zie als Arnhem nader, van welke kant ik ook kom. Het hert dat staat op een (kunstmatige) berg vlakbij de plek waar ik jaren gewerkt heb.

De zon schijnt, het waait zachtjes. Met een dekentje om me heen zit ik op mijn balkon, kijkend naar de zonovergoten bomen. Ik zoek een lekker muziekje om vervolgens lekker in mijn boek te kunnen duiken. Scrollend ga ik door mijn playlist en hop van de ene mogelijkheid naar de ander tot ik het perfecte startmuziekje gevonden heb.

Ik ben een balanstrutje. Een wat? Een balanstrutje. Deze term is bedacht door Elske Doets, ondernemer in de reisbranche, voor vrouwen die deeltijd werken en dus -aldus mevrouw Doets- amper of geen ambitie hebben.

Het eerste jaar van mijn rechtenstudie verliep niet bepaald soepel. Het ene hertentamen volgende het andere op en daarmee groeiden ook de twijfel en de frustratie. Ik had er wel tig redenen voor waarom het niet zo soepel liep.

Ze staat op een papier wat ik op de grond gelegd heb. Op dat papier staan de woorden “keuze maken”. Het is het laatste papier van een reeks die op de grond een acht vormt. “O wow, wat bizar! Hier staan voelt echt zo anders dan daar!”